De Windbuul’n
Opgericht op 1 januari 1950
„Voor carnaval moet je een beetje geschift zijn, zo niet permanent, dan toch periodiek. Ideaal zou zijn een knop, bijvoorbeeld achter het boordeknoopje, die je naar willekeur kunt schakelen op de N van normaal of de G van geschift.“
Uitspraak van een legendarische figuur binnen de Windbuul’n, Frans Bruggink.
Een stukje geschiedenis
Zoals ongetwijfeld bekend is het carnaval ontstaan uit de Rooms Katholieke traditie. In een drietal dagen voorafgaand aan de jaarlijkse veertig daagse vastenperiode kon men zich nog eenmaal te goed doen aan de geneugten van het leven. Deze festiviteiten eindigden met Aswoensdag.
Al in de Middeleeuwen vierde men in Venetië het “Carnavale”, het feest van het “vlees”, dat in de vastentijd niet of bij hoge uitzondering mocht worden genuttigd. In Duitsland werd aan deze traditie in de negentiende eeuw in verenigingsverband vorm gegeven. Het “Rijnlandse carnaval” sloeg over naar Limburg en vandaar, eerst na de tweede wereldoorlog, naar onder andere Twente. Het groeide, met de komst van de welvaart, uit tot een waar volksfeest voor het katholieke deel van de bevolking.
De Windbuul’n hebben in 1950 binnen Twente het voortouw genomen. Daarmee is de vereniging de oudste vereniging van Twente op dit gebied.
Wie of wat zijn de Windbuul’n
„De Windbuul’n kunnen er prat op gaan, dat echte moeilijkheden in al die jaren zijn te tellen op de vingers van één houthakkershand. En als er zich eens narigheid voordeed, werd er onmiddelijk krachtig ingegrepen, zodat nog geen tiende deel van de zaal er iets van merkte. Motto: geen rotzooi in de tent!“ aldus de woorden van Frans Bruggink.
Verdraagzaamheid, samenwerking, respect voor elkaar, het is de Windbuul’n gelukkig heel erg eigen. Een van de punten in de tekst van onze jubileumprins Bennie de Tweede spreekt wat dat betreft voor zich: „Voor ons geen polonaise in de moskee, maar samenleven in pais en vree“. Een diepgaande maatschappelijke betrokkenheid die onze vereniging door de jaren heen gekenmerkt heeft.
En ongetwijfeld ook nog jaren zal kenmerken, want de Windbuul’n blijven een fenomeen. Niet omdat we als eerste begonnen zijn en dus de oudste vereniging van Twente zijn, dit papieren gegeven staat nadrukkelijk in de schaduw van de impact die carnaval in sommige andere Twentse gemeenten zich inmiddels heeft verworven, maar juist omdat we met een relatief kleine groep actieve leden door de jaren heen al die momenten zeker gesteld hebben waarop met elkaar feest gevierd wordt. Uiteraard op Hengelose wijze, hier een beetje blazen en daar wat bla, bla, bla, maar altijd met dat extra cachet dat zo goed bij Hengeloërs, Windbuul’n en dus ons past.
De Windbuul’n hier en nu
We mogen ons gelukkig prijzen met een enthousiaste en langzaamaan verjongende Raad van Elf die de handen uit de mouwen steekt. Een nieuw elan is geboren en dat koesteren we binnen onze vereniging. We vieren feest en hebben onmeunig veel leut met elkaar en bedenk: „Het leven is één groot feest maar je moet zelf de slingers ophangen.“ Weer zo’n gevleugelde uitspraak. Je zult merken dat er legio zijn, en dit is net zo kenmerkend als de vele tradities.
Om een beeld te verkrijgen van de Windbuul’n kan ik eenieder aanraden de site te bezoeken en de foto’s te bekijken die hierop staan. De foto’s geven een goed sfeerbeeld en laten je kennismaken met een groot aantal leden die er veel plezier aan beleven lid te zijn van onze vereniging.
